Προμαχώνας της Ωβέρνης

Ο προμαχώνας της Ωβέρνης είναι ένα από τα πιο σύνθετα οχυρωματικά έργα των Ιωαννιτών και αναμφίβολα ένα από τα ισχυρότερα. Βρίσκεται στο μέσο περίπου του δυτικού τείχους της πόλης που έχτισε ο μεγάλος μάγιστρος Lastic (1437-54). Εκεί, μέχρι τον 16ο αιώνα, λειτουργούσε μία από τις παλαιότερες πύλες, αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο.

Τα πρωιμότερα διατηρούμενα στοιχεία της αμυντικής γραμμής κρύβονται στο βάθος του προμαχώνα. Πρόκειται για τον ψηλό ορθογώνιο πύργο του μεγάλου μαγίστρου Fluvian (1421-37) και τα λείψανα του ασθενούς τείχους της ίδιας εποχής, που επί Lastic μετατράπηκε σε προτείχισμα. Η δυτική όψη του πύργου κοσμείται με μεγάλη απεικόνιση Αγίου Γεωργίου δρακοντοκτόνου σε ρηχό ανάγλυφο, μαζί με τους θυρεούς του Τάγματος, του Fluvian και του πάπα Μαρτίνου Ε' (1417-31)- οπότε η ανέγερση του πύργου, που προφανώς οικοδομήθηκε με οικονομική ενίσχυση του πάπα, τοποθετείται μεταξύ 1421 και 1431. Το άνοιγμα της πύλης βρίσκεται ακόμη πίσω από τον πύργο. Ο πρώιμος δίσταθμος σπηρουνωτός προμαχώνας προστέθηκε στα δυτικά του πύργου, πιθανότατα από τον μεγάλο μάγιστρο Πέτρο Ραϋμόνδο Zacosta (1461-67). Της ίδιας εποχής είναι η γέφυρα και το άνοιγμα προκεχωρημένης πύλης που αποκαλύφθηκαν το 1994-5. Η υποτυπώδης σύνδεση του πύργου με το τείχος μάλλον χρονολογείται την εποχή του μεγάλου μαγίστρου Ιωάννη-Βαπτιστή Orsini (1467-76).

Η κατασκευή του μεγάλου εξωτερικού προμαχώνα του Aubusson ξεκίνησε μετά το 1489. Ως έρεισμα για την πίσω του πλευρά χρησιμοποιήθηκε εν μέρει ο παλιός προμαχώνας, ενώ προς βορρά και νότο ο φυσικός βράχος λαξεύθηκε για να διαμορφωθούν υπόγειες αίθουσες για μεγάλα πυροβόλα. Ο νέος προμαχώνας, που αρχικά απείχε από το κύριο τείχος περί τα 4 μ., αναπτύχθηκε σε διαδοχικά τμήματα που επιχώθηκαν σταδιακά, σαν βεντάλια. Διέθετε εσωτερικές συστοιχίες πυροβόλων σε δύο επίπεδα προς βορρά και νότο, εκτός από τα τηλεβόλα στο δώμα του, που είχε εμβαδόν 2,5 στρέμματα. Η νέα τάφρος στα δυτικά του έχει μέσο πλάτος πάνω από 30 μ. και νέα γέφυρα κατασκευάστηκε για να τη διασχίσει. Η πύλη τελικά σφραγίσθηκε και το έργο συμπληρώθηκε μετά την ενίσχυση του κυρίως τείχους από τον Carreto (1513-21), όπως τεκμηριώνεται από τις γωνίες βολής των κανονιοθυρίδων του, που κάλυπταν το πέρασμα της πύλης. Οι βόρειες αίθουσες δεν ολοκληρώθηκαν, ενώ η σύνδεση με το τείχος πραγματοποιήθηκε από τον τελευταίο μεγάλο μάγιστρο της Ρόδου, τον Φίλιππο Villiers de 'Isle-Adam (1521-22). Τα πρωτοποριακά στοιχεία του προμαχώνα περιλαμβάνουν περιμετρική στοά στα θεμέλια για τον εντοπισμό εχθρικών υπονόμων και εγκατάσταση αποχωρητηρίων με μεγάλο βόθρο.

Ο προμαχώνας αποτέλεσε μήλο της έριδας μεταξύ των Ιπποτών των ‘γλωσσών’ της Γερμανίας και της Ωβέρνης (κεντρικής Γαλλίας), επειδή οι Γερμανοί έλεγχαν το τείχος στα βόρεια και οι Ιππότες της Ωβέρνης το τμήμα στα νότια του οχυρού.